Tunnelvisie versus verruimd blikveld
Valt het je ook op wanneer je stress hebt dat je zodanig gepreoccupeerd bent met wat er in je hoofd speelt dat je niet of nauwelijks doorhebt wat er in jouw omgeving gebeurt? Het lijkt alsof of jouw blikveld zich vernauwt om zich te kunnen focussen. Daar zit een logische fysiologische verklaring achter.
Bij een vecht- of vluchtreactie, die in actie komt bij een acute stress situatie, verwijden de pupillen zich om meer licht binnen te laten zodat alles beter gezien kan worden. Tijdens zo’n reactie komt er ook een stoot adrenaline vrij, deze kan zorgen voor tunnelvisie. Zo zie je dan minder omgevingsfactoren maar een cirkel net voor je. Om het gevaar recht in de ogen te kunnen kijken, of gewoon beter te kunnen zien. Tijdelijk Ãs er ook een effectieve toename van de oogfunctie.
Als de stressor wegvalt dan gaat alles terug naar normaal. In ideale omstandigheden, met een goed gereguleerd en gezond autonoom zenuwstelsel…
Laat het nu zo zijn dat het lichaam geen onderscheidt maakt tussen ‘echte’ gevaren zoals een ontmoeting met een giftige slag en een conflict met jouw partner en/of een overvolle mailbox en continue meldingen/plings. De effecten zijn hetzelfde. Als deze situatie lang aanhoudt spreken we van distress en heeft het autonoom zenuwstelsel het heel lastig om terug naar ‘ontspannen’ te gaan.
En nu komt het…
De volgende keer dat je na een drukke werkdag wenst te ontspannen of na een conflict even wil tot rust komen door in de mooie natuur een wandeling te maken verruim jouw blikveld met je ogen zonder het hoofd te bewegen. Dat houdt in dat je naar voor kijkt en terzelfder tijd zo veel mogelijk van de omgeving probeert te zien links en rechts van je.
Door gewoon dit te doen geef je het lichaam het signaal dat alles ok is. De hersengolven passen zich onmiddellijk aan van bèta-golven naar de rustigere alfa-golven. Ook het autonoom zenuwstelsel gaat in parasympatische modus.
Het is zó simpel maar je moet het weten…
Probeer het maar eens. Het vergt wel wat oefening en een vlakke ondergrond 🙂
Wat als jouw autonoom zenuwstelsel uit balans is?
Bij langdurige stress ervaren sommige mensen dat het niet meer lukt om in de parasympatische modus te komen. Dan voel je een soort van waakzaamheid, een staat van continue alertheid en lijkt het onmogelijk om te ontspannen. In dat geval is het interessant om eens langs te komen in de praktijk. Tijdens een ‘reset’-behandeling werken we op het herstel van de balans tussen het sympatische (activerend) en parasympatische (herstellend) zenuwstelsel. Het resultaat is dat het lichaam zich veel beter kan herstellen en accuraat kan reageren op verschillende stressoren.
Deel als je denkt dat dit waardevol is!
Erg leuk artikel!
probeer ook eens te wandelen in een van de mooie natuurgebieden in Noord-Holland!
groetjes,
josefien van https://indekop.hollandbovenamsterdam.com/